Misschien heb jij ook gedacht: wat als ik alles achterlaat en ergens anders opnieuw begin? Als je kijkt naar het programma Een huis vol emigreert, dan zie je gezinnen die dat precies doen. Ze zeggen hun vertrouwde leven gedag en nemen een sprong in het onbekende. Het raakt me elke keer weer, omdat ik me zo goed kan voorstellen hoe dat voelt. Jij zit daar dan op de bank en denkt: zou ik dat ook durven? Je weet dat het geen makkelijke weg is, maar je voelt ook dat het spannend is. Het is niet zomaar verhuizen, het is een compleet nieuw hoofdstuk. En jij bent degene die bepaalt hoe dat begint.
Je laat niet alleen een huis achter maar een heel leven
Als jij besluit om te emigreren, dan neem je niet alleen afscheid van je huis, maar van alles wat vertrouwd voelt. Je moet je familie missen, je vrienden, de straat waar je altijd liep, zelfs de geur van je eigen buurt. In Een huis vol emigreert zie je hoe moeilijk dat afscheid kan zijn. Vooral als jij kinderen hebt, komt dat extra hard binnen. Je ziet ze lachen bij het idee van avontuur, maar je weet ook dat zij misschien niet helemaal begrijpen wat ze achterlaten. Jij moet dan sterk zijn, terwijl je het zelf ook moeilijk hebt. Dat is iets wat je pas echt begrijpt als je het van dichtbij meemaakt.
De kracht van samen als gezin
Wat mij opvalt in het programma is hoe belangrijk jullie als gezin zijn voor elkaar. Jij bent de drijvende kracht, degene die alles regelt, maar ook degene die moet aanvoelen wat iedereen nodig heeft. Er is geen buurvrouw om even op terug te vallen, geen schoolplein vol bekenden. Jij moet het doen, samen met je partner en je kinderen. En ja, dat is zwaar. Maar juist daardoor groeien jullie ook naar elkaar toe. Jij leert anders naar elkaar te kijken, en je merkt hoe sterk jullie eigenlijk zijn als het erop aankomt. Dat is iets wat niemand je meer afpakt.
Alles draait om loslaten en opnieuw beginnen
Er komt een moment waarop jij beseft: ik moet het oude echt loslaten. De dingen gaan hier anders, en daar moet je in mee. Niet omdat je moet veranderen wie je bent, maar omdat je moet leren omgaan met wat nieuw is. In Een huis vol emigreert zie je gezinnen die soms met tranen in de ogen afscheid nemen van Nederland. En dan zie je ze een paar maanden later in een nieuw ritme, op een plek die ze langzaam thuis maken. Jij voelt dan dat het mogelijk is. Dat jij ook een nieuw begin kunt maken, als je maar durft los te laten wat je vasthoudt.
Emoties horen erbij en dat is helemaal oké
Ik weet dat het niet altijd makkelijk is. Jij kunt overvallen worden door twijfel, of ineens voelen dat je even niet meer weet waarom je dit ook alweer wilde. Dat is normaal. In Een huis vol emigreert zie je die momenten ook. Mensen die huilen, denken aan teruggaan, die even vastlopen. Maar jij mag dat ook voelen. Jij hoeft niet alles perfect te doen. Het feit dat je deze stap hebt gezet, laat al zien hoe dapper je bent. En elke keer dat je doorgaat, ook al is het moeilijk, bouw jij aan iets wat echt van jou is.
Een nieuwe toekomst bouw je stap voor stap
Wat jij uiteindelijk leert, is dat het opbouwen van een nieuw leven geen sprint is, maar een lange wandeling. Je doet het stap voor stap. Soms kijk je om en denk je: waar ben ik aan begonnen? Maar dan zie je ook de kleine overwinningen. De eerste dag op een nieuwe school, je eerste gesprek in een andere taal, het moment dat jij voor het eerst zegt: dit voelt als thuis. Die momenten zijn goud waard. En weet je, jij bent degene die dit allemaal mogelijk maakt. Jij schrijft je eigen verhaal. Niet op televisie, maar in het echte leven.
